قطعه ای از بهشت, باید هم این گونه باشد.

و مگر میشود قطعه اي از بهشت روی زمین باشد و شلوغ نباشد؟*

آنجا همه ی وقت} شلوغ هست و چه زیباست که این حالت توفانی همه ی وقت} در سیطره اي عرفانی هست. وقتی که می رسي و روبه روی ضریح می ایستي;

وقتی که می‌بینی دست های قد کشیده را که بـه طرف ضریح می‌روند;

وقتی می بیني ضریح نقطه اي شده هست شبیه بـه مرکز یک پرگار و گویی تمام اشیا در اطراف را بـه طرف خود می‌کشد;

وقتی می‌بینی حتی انگار آینه کاری ها و نقش و نگارها دوست دارند کنده شوند و بـه طرف ضریح بروند و حتی تمام حروف و واژه های متبرک در اطراف دوست دارند بـه حرکت درآیند;

وقتی حس می کني این مرکز ثقل چشم براه آمدنت بوده هست و وقتی حس می‌کنی, غریب طوس هم چنان غریب هست و تمام این آشنایان, تمام روشنایی ها, مانند میهن او نیست;

اینجاست که چشم هایت خود بـه خود می جوشند و دست هایت بـه طرف ضریح قد میکشند; گویی این غریب, تمام غربا را در آغوش مهربان خود کشیده هست.

حاجتت را بگویی یا نگویی مهم نیست;

درود که بدهی, حس می کني آنجا میهن توست.

تنها کافی هست بگویی «اَلسَّلٰامُ عَلَیک يٰا عَلِي ابْنَ مُوسَي الرِّضٰا الْمُرْتَضٰي».

سلام بر تو ای عصمت هشتم! کوچه های توس، هنوز بوی
عطرآگین تو را می دهد و آوای غریب ملایک هنوز در طواف حریم کبریایی ات به گوش می رسند!

شهادت ولی نعمتمان حضرت امام رضا(ع) تسلیت باد