بر شوره زار قلبها باران می آید

بر دردهای بی دوا درمان می آید

دستان پشت پرده ی خلق است حیدر

روزی رسان عالَم امکان می آید

چشم زمین روشن به روی صاحبش شد

شأن نزول سوره ی انسان می آید

قبل از نبی کعبه بغل کرده علی را

بر جسم سرد کعبه حالا جان می آید

هم باطن یاسین و هم اُمّ ُالکتاب است

آیات مدح اوست در قرآن می آید

“ما خاک پای بچه های بوترابیم”

خیلی به نوکرهاش این عنوان می آید

باقی نمی ماند گناهی و سیاهی

تا عشق حیدر در دل ویران می آید

در سینه ام باشد غم عالم غمی نیست

پای ضریحش غصه ها پایان می آید

هم هوش و هم دل می برد ایوان طلایش

عاقل از ایوان نجف حیران می آید

او وعده داده، دلخوشی من همین است

در لحظه ی جان دادنم جانان می آید